Hessel

Geplaatst op 30 augustus 20202 september 2020 door Hessel

Spel Oldschool Blocks helpt trauma en craving bij verslaving verminderen

Het ouderwetse spelletje ‘Blocks’ helpt om de zucht of drang te verminderen bij een verslaving of een andere vorm van obsessief gedrag. Psychologen op de Universiteit van Plymouth in Amerika hebben hiervoor al eens onderzoek gedaan met het spelletje ‘Tetris’ en dat had positieve resultaten. De methode is echter verder nooit of te weinig serieus genomen. Waarom is mij niet duidelijk maar ik kwam tot de ontdekking dat het principe is gebaseerd op biologische elementen en dat geeft nieuw inzicht met mogelijkheden.

De werking van het biologische principe zien we terug in de EMDR therapie. EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. De EMDR methode wordt vaak gebruikt bij het behandelen van een traumatische gebeurtenis die het leven van een persoon negatief kan beïnvloeden.

De EMDR techniek is ontdekt en verder ontwikkelt door de Amerikaanse psycholoog Francine Shapiro. Tijdens wandelingen in de natuur ontdekte ze dat haar eigen negatieve emoties bij nare herinneringen minder werden en soms helemaal verdwenen. Ze kwam erachter dat de emotie’s bij die herinneringen minder werden nadat ze voor een bepaalde tijd zwermen vogels met haar ogen had gevolgd. Doordat ze hier bewust van werd ontdekte ze dat de emotie’s minder werden doordat ze haar ogen van links naar rechts bewoog. Vervolgens ontdekte ze dat er tijdens die bewegingen een soort ‘reset proces’ in de hersenen geactiveerd wordt.

Traumatische ervaringen zijn herinneringen die onze zintuigen hebben waargenomen waarbij sterke emoties zijn ervaren. Die emoties worden met het beeld, geur of geluid ervan opgeslagen in het lange termijn geheugen en kunnen op elk moment opnieuw tot uiting komen. Vooral emoties die in de jeugdjaren zijn beleefd kunnen soms onuitwisbaar zijn opgeslagen. (zie ook het artikel over het Rudimentair geheugen). De emotie krijgt vervolgens vorm door het kiezen van bepaald gedrag. Dit gedrag is vaak de enige keus omdat er niet of nauwelijks een alternatief voor handen is. Dit alternatief is aan te leren maar dat vraagt disciplinaire training. Bij EMDR wordt het beeld niet gewist maar de emotionele lading die eraan is gekoppeld wordt minder krachtig.

Mensen kunnen die emotie als het ware ervaren als de kracht van een ‘raketlancering’. Vaak is er dan ook geen houden meer aan en is de keus al gemaakt. De omgeving kan ‘praten als Brugman’ maar dat zal weinig tot geen effect hebben. Het besluit staat vast en kan direct uitgevoerd worden of er wordt een planning gemaakt om later te gebruiken. Voor het toepassen van de methode moet men dus wel gemotiveerd zijn en de confrontatie aan durven gaan maar zo is het bij zoveel activiteiten.

Wanneer we in therapie-setting de gebeurtenis of situatie oproepen door eraan te denken komt het met de bijbehorende emotie in het korte termijn geheugen terecht. Op het moment dat de emotie van de zucht naar een middel in het korte termijn geheugen wordt beleefd, gaat de persoon het spel ‘Blocks’ spelen. Het korte termijn geheugen heeft echter een maximale opslag capaciteit. Je kunt het zien als de harde schijf van een computer die zo nu en dan gewist moeten worden om ruimte te maken voor nieuwe taken. Als het korte termijn geheugen teveel taken of beelden tegelijk te verwerken krijgt gaat het brein over in de ‘reset-modus’. Dit is een eigenschap die van nature in de hersenen is ingeschapen om goed te kunnen blijven functioneren. Om nog even de beeldspraak van de raket te gebruiken; de ‘raketlancering’ krijgt door het toepassen van de methode te weinig ‘brandstof’ voor een ‘take-off’. De zintuigen of ons geheugen zal ons misschien wel altijd met het trauma of trigger bewust of onbewust confronteren maar, de emotie zal uiteindelijk minder krachtig worden. Daardoor ontstaat er minder de behoefte om toe te geven aan de emotie.

Voor de behandeling van een verslaving heeft de methode goede perspectieven. De ‘triggers’ die craving oproepen zijn net als bij een trauma beelden, geluiden en geuren waaraan een emotie is verbonden. Die emotie wil men vervolgens bestrijden met een andere emotie. Door het gebruik van een psychoactief middel wordt de ongewenste emotie slechts tijdelijk verdoofd of beleefd. Uit ervaring zie ik dat er angst voor de angst ontstaat of een andere emotie die is gebaseerd op een realistisch gedachte. De methode is een combinatie van het reguleren van emotie en het omgaan met die emotie. Het is namelijk volgens de Canadese verslavingsarts Gabor Maté ook belangrijk om bepaalde ervaringen te accepteren zoals ze in je leven hebben voorgedaan.

Het is niet zo dat de methode bij iedereen hetzelfde resultaat heeft en het hangt er ook vanaf in welke ‘fase’ en in welke hoedanigheid iemand afhankelijk is. Ik ben met veel praktijk- en literatuuronderzoek bezig hoe de methode nog beter kan bijdragen aan het verminderen van de craving bij een verslaving. Maar ik zie tot nu toe positieve resultaten en het is zeker de moeite waard om de training te doen. Ook geef ik over deze methode educatie aan professionals en studenten. Wil je meer info over de methode en of het jou zou kunnen helpen of wil je als professional meer weten dan kan dat door het invullen van het contactformulier.

Bronnen

https://www.plymouth.ac.uk/news/new-study-reveals-tetris-can-block-cravings

https://stichtinggezondheid.nl/zelf-emdr-tegen-nare-herinneringen-en-angst/

https://www.gezondheidsnet.nl/verslavingen/tetris-spelen-vermindert-cravings

^{Alexander, Bruce K. (2008). The Globalization of addiction: A study in Poverty of the spirit. Geraadpleegd op}^{https://books.google.nl}

^{Banning M. & Banning-Mull H.(2005). Narratieve begeleidingskunde, Soest. Nederland. Nelissen.}

^{Dewey, J. (2011). Over opvoeding, onderwijs en burgerschap, een keuze uit zijn werk. Amsterdam. Nederland. SWP.}

^{James, W., (2010). Vormen van religieuze ervaring. Een onderzoek naar de menselijke aard. (6e druk) Amsterdam. Abraxas.}

^{Maté. G. (2010). In the realm of hungry ghosts. Berkeley & Lyons. USA. North Atlantic Books & The Ergos Institute.}

^{Maté G. . (2012, 9 oktober). The power of addiction and the addiction of power. Geraadpleegd van}^{https://www.youtube.com/watch?v=66cYcSak6nE}

^{Neufeld, G.,& Maté, G. (2014). Laat je kind niet los, hoe een hechte band je kind op het juiste spoor houdt. Antwerpen. België. Manteau.}

^{Starkstein, S. (2018). A conceptual and therapeutic analysis of fear. Geraadpleegd op}^{https://books.google.nl}

^{Stralen, Hans, van. (2012). Denken over duiden. Inleiding in de hermeneutiek. Maklu.}

^{Thun, F. Schultz, von. (1982). Hoe bedoelt U? Een psychologische analyse van menselijke communicatie. Groningen. Wolters-Noordhoff b.v.}

^{Verstraeten, J. (2014). Taal en stilte. (1e druk). Averbode | Erasme NV.}

^{Wit de, J., Veer, der van, G., & Slot, N.W. (2004). Psychologie van de adolescentie. (22e druk). Baarn. Nederland. HB Uitgevers.}

^{Ijsseling, Godfried. (2018) De zelfbewuste leider. Naar het hart van persoonlijk leiderschap. Scriptum.}

http://cf.hum.uva.nl/benaderingenlk/lw/herm/lw-herm-index.htm

Geplaatst op 7 augustus 202028 augustus 2020 door Hessel

Accomodare en Pleonexia

Rond de leeftijd van tien jaar is de identiteit van iemand wel ongeveer een feit. Men heeft de taal en cultuur waarin men is opgegroeid aangeleerd en kan zich daarmee goed redden. Op den duur wordt men uiteraard door schade en schande nog wel wat wijzer maar, dat staat los van de identiteit. Groei en ontwikkeling van de identiteit komt van buitenaf door, als de zintuigen goed werken, taal en beeld. De meeste eigenschappen van die identiteit zijn goed en functioneel. Maar er zijn ook behoorlijk wat denkpatronen die de werkelijkheid geen recht doen, als we al over een absolute werkelijkheid kunnen spreken. De werkelijkheid is dat de wereld voortdurend verandert en mensen zich aanpassen, in het Latijns is dat ‘accomodare’ met een specifiekere betekenis namelijk, het in overeenstemming brengen met’ of ‘het aanpassen aan een omgeving met een bepaald doel’.

Welk doel en hoe werkt het? Het kan het behalen van een diploma zijn of het aflossen van een schuld. Het bereiken van het ideale gewicht of het lopen van de marathon in New York. Voor alle doelen is accomodare nodig. Ook de gevolgen van het Covid-19 virus te beperken, controleren en uitbannen is een doel en vraagt om accomodare. Na de fase van accomodare komt iets of iemand dus dichter bij het doel.

Niet alleen het Coronavirus laat ons bijvoorbeeld denken dat mondkapjes besmetting tegen kunnen gaan. Er is namelijk nog een veel ernstiger virus dat bestreden moet worden om de burger nog meer te beperken. Het dragen van mondkapjes helpt niet tegen een ‘virus’ die ons denken besmet. Sterker nog, het bevestigt juist dat we besmet zijn met een oud Grieks virus. Als dat nog meer de kop op gaat steken en we worden ons er niet van bewust, dan vervreemden we van alles wat ons lief en dierbaar is, zelfs van onze eigen identiteit. Volgens natuurlijke principes is ‘vervreemding’ het gevolg van identificatie met iets of iemand.

In elk land is er de elite die het voor het zeggen heeft. Dat zijn o.a. de bestuurders, ambtenaren, multinationals, rechters, advocaten en nog wat van die invloedsrijkelui. Tot zo ver niets mis mee en bestuur is nodig omdat de gewone hardwerkende burger daar geen tijd of behoefte aan heeft, dus iemand moet het doen. Het is ook de elite die beslissingen neemt en ervoor zorgt dat er bijvoorbeeld een nationaliteit aangenomen kan worden. Dat alles draagt bij aan een identiteit. Prima maar, de geschiedenis laat zien dat er bij die elite een zeer besmettelijk virus actief is namelijk; Pleonexia.

De elite wil zich tijdens het uitvoeren van haar taken niet identificeren met het ‘volk’ maar sleutelt ondertussen wel aan de identiteit van burgers. Dat kan, zoals men de burger doet voorhouden, nuttig zijn maar, dat is tevens ook een problematisch symptoom van Pleonexia.

Pleonexia’ is het Griekse woord voor ‘hebzucht’ en dat was in het oude Griekenland een serieuze ziekte in het menselijk individuele denken die dringend behandelt moest worden. Pleonexia zorgt er voor dat mensen doordrongen worden van een eindeloze en onverzadigbare zucht naar bezit. Niet alleen fysiek geld of materieel maar ook mentaal en geestelijk bezit. Dit geldt niet alleen voor de elite die steeds meer wil maar ook de burger wil steeds meer; meer duidelijkheid, meer veiligheid, meer vrijheid, meer inkomen etc. De elite past dit trucje veelvuldig toe. Het is net een bordspel. Als speler van een bordspel denk je meer na over welke keus de ander gaat maken als reactie op jouw je eigen zet. Het verplicht laten dragen van een mondkapje bijvoorbeeld staat a.h.w. symbool voor het monddood maken van mensen. Maar ook het scheiden van oude en jonge mensen om besmetting te voorkomen staat symbool voor het afnemen van iemands identiteit en tegelijk klaarstomen voor het aannemen van een nieuwe.

Besmetting van het Pleonexia virus gaat snel, het ‘medicijn’ is schaars en er is weinig tot geen animo bij de elite om er miljoenen voor uit te trekken. Wel geld voor de accomodare maar niet voor het Pleonexia virus. Nou ja, niet direct dan maar via allerlei omwegen natuurlijk wel.

Pleonexia moet behandelt worden met een flinke dosis bewustwording dat we er allemaal door besmet kunnen raken. Het spreekwoord ‘door schade en schande wijs worden’ is niet genoeg, te laat zelfs. De elite moet weer vroom en degelijk toegerust worden om te doen waarvoor ze ‘geroepen’ worden namelijk; dienstbaarheid. Prof. dr. Andreas Kinneging noemt het de ‘inner check’ om de begeerten van het hart in toom te houden. Maar volgens hem is deugdzaamheid in onbruik geraakt. De Belgische Psycho-analyticus Paul Verhaeghe is van mening dat ‘pleonexia’ hierin een rol speelt. Misschien kunnen de burgers een steentje bijdragen door te zorgen voor de juiste accomodare. Die zal er zeker komen en dat weet de elite.

Bronnen

https://www.brainwash.nl/bijdrage/psychoanalyticus-paul-verhaeghe-als-je-lichaam-begint-te-protesteren

prof. dr. Andreas Kinneging. Cultuur onder vuur congres 2019 over Elite. YouTube.

Wolters Grieks-Nederlands woordenboek

http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/accommodatie

Gift voor artikel

Wanneer u het een leerzaam artikel vond mag u een gift doen. Alvast bedankt.

€2,00

Geplaatst op 31 juli 20203 augustus 2020 door Hessel

Workshop Brein educatie

Keuzes worden gemaakt op basis van verschillende motivaties. Het is o.a. het stimulus-respons principe van Maslow waarop mensen een groot deel van hun leven keuzes maken. Ons brein reageert namelijk op prikkels uit de omgeving waarvan de keuze van handelen al vóór en vlak ná onze geboorte is vastgelegd. Alle informatieve prikkels in de eerste levensjaren worden vastgelegd in het rudimentair geheugen. Het rudimentair geheugen heeft een belangrijke functie maar, kan ook een blokkade vormen voor persoonlijke ontwikkeling. Brein educatie geeft inzicht in het ontstaan van denkpatronen en waarom bijvoorbeeld iemand niet verder ontwikkelt in een beroep, studie of therapie. In de workshop leer je wat het rudimentair geheugen is en welke invloed het heeft op persoonlijke of geestelijke groei.

Afgelopen vijftien jaar heb ik honderden mannen mogen begeleiden met voornamelijk verslavingsproblematiek als gevolg van uiteenlopende levensvragen. Steeds vroeg men zich af waarom ‘iets’ voor korte of lange tijd de leiding op het dagelijkse leven kan overnemen. In het ergste geval zelfs een leven kan beëindigen. Net zo vaak waren we bezig om betekenis te geven aan hopeloze omstandigheden in een omgeving die zich niet aanpaste aan de persoonlijke situatie. De beroemde wetenschapper Albert Einstein was ervan overtuigd dat een probleem niet opgelost kan worden in de omgeving waarin het is ontstaan. Dit thema is in diepgaande gesprekken en interviews dikwijls het onderwerp geweest. Het viel me op dat bij het zoeken naar betekenis en verbinding iets positief veranderde in het herstelproces. Onbewust boordden we iets aan wat we nooit konden duiden.

Door meer onderzoek te doen ontdekte ik de theorie van Victor Frankle die, tijdens de Tweede Wereldoorlog, vier concentratiekampen had overleefd. Na de oorlog heeft hij zijn theorie verder uitgewerkt. In zijn visie vond ik opvallend veel overeenkomsten met ons thema en zag sterke aanknopingspunten voor verdere persoonlijke ontwikkeling. Ik heb ontdekt dat persoonlijke ontwikkeling en het verloop van een herstelproces bepaald kan worden door inzicht in de functies van de hersenen.

De basis voor ontwikkeling van het brein is te vergelijken met het planten van een zaadje in de grond. Ons brein wordt a.h.w. ‘gepland’ in een bepaalde omgeving. Puur biologisch gezien, worden we lichamelijk een menselijk wezen zoals we die zien als we in de spiegel kijken. Maar de omgeving met haar omstandigheden heeft bepaald hoe we denken, handelen, spreken en geloven. Aangezien dat een proces van jaren is, kunnen denkpatronen vaste vormen aannemen. Om inzicht te krijgen of een denkpatroon de oorzaak is van stagnatie in persoonlijke ontwikkeling is brein educatie zinvol. Het brein kan namelijk oude denkpatronen krampachtig vasthouden door het waarnemen van bepaalde ‘taal’ of juist door het niet waarnemen van die ‘taal’. Vervolgens moet het brein gestimuleerd om ontvankelijk te worden voor het aanleren van een ‘andere taal’.

We ontwikkelen een methode om te helpen bij brein stimulatie. We noemen het ‘de cirkel van bronnen’. De methode biedt bewustzijn, inzicht, levensvatbaarheid en groei. Moeilijke situaties kunnen namelijk besluiteloosheid veroorzaken en belangrijke dingen worden over het hoofd gezien. Brein stimulatie d.m.v. de Circle of sources is een methode om neuroplasticiteit te bevorderen. De Circle of Sources is een ‘tool’ die een situatie voorziet van ‘voeding’ om taken op korte en lange termijn op een duurzame manier uit te voeren. De wetenschap noemt het een ‘paradigmaverschuiving’, maar de Cirkel van Bronnen gaat veel dieper. Het komt erop neer dat oude patronen op de tekentafel komen om te vernieuwen.

De workshop is voor mensen die willen investeren in persoonlijke ontwikkeling en geestelijke groei. Ook kan de workshop worden aangeboden aan professionals binnen particuliere- en overheidsinstanties voor o.a. beleidsvorming en behandeling. Ondanks dat ik zelf gelovig ben en werkzaam in een christelijke context, ben ik er intussen wel van overtuigd geraakt dat het te simpel is om te stellen dat welke geloofsovertuiging dan ook ineens bepaalde karaktereigenschappen kan wegnemen of vervangen. Paulus spreekt in de brief aan de Efeziërs over een ‘vernieuwing van denken’ terwijl Einstein ervan overtuigd was dat een probleem niet opgelost kan worden in de omgeving waarin het is ontstaan. Dit thema is in diepgaande gesprekken dikwijls het onderwerp geweest. Het viel me op dat het zoeken naar betekenis en verbinding iets aanstipte wat het herstelproces positief kan beïnvloeden. Onbewust boordden we iets aan wat we nooit konden duiden.

Dan is er een flinke dosis vernieuwing van denken en moed nodig om geestelijke groei te stimuleren. Als Jezus het over het zaad in de grond heeft dat ‘afsterven’ moet, zou Hij wel eens kunnen wijzen op oude denkpatronen waar we ons krampachtig aan vasthouden. De betekenis in de Griekse grondtekst geeft namelijk nog twee perspectieven die het Nederlands niet kent namelijk; “met een beweging vanuit een punt in het verleden” en “aanduiding van de oorzaak”. In de workshop leer je inzicht op het rudimentair geheugen vanuit verschillende perspectieven. Het leert je geen controle van anderen, want dat is slechts invloed van buitenaf. Dit begrip is heel belangrijk want, wanneer men terug komt in de thuissituatie of op het werk dan is daar wel of geen controle van buitenaf. In beide gevallen leidt controle tot confrontatie met jezelf. Het brein heeft namelijk gedrag aangeleerd waardoor het wel of geen controle over iets of iemand denkt te hebben. Wanneer je ‘controle’ wilt behandelen met ‘controle’, kan dat overkomen als ‘macht’ uitoefenen. Je creëert daardoor een innerlijk conflict met jezelf en werkt niet aan een voedingsbodem voor persoonlijke groei. Vervolgens ga je op zoek naar voedingsbronnen die kunnen helpen om een balans te re-creëren voor een gezonde en realistische locus of controle. Het gaat niet om ‘beter te worden’ maar om bewustwording en accepteren wie je al bent!

Impact Hike: We starten met de impact-hike inclusief backpack. Het heeft impact omdat we lang en stevig doorlopen. Dit brengt het brein op een bepaald punt waardoor er ‘knoppen’ geactiveerd worden. Het doel van de hike is vooral om het brein de hele dag te activeren en dat heeft volgens de Ierse neurowetenschapper Shane O’Mara altijd drie effecten; beter concentratievermogen, meer creativiteit en verbetering van fysieke en mentale conditie.

Story telling: Ik heb honderden verhalen gehoord. Alles draaide om verwachtingen en controle van anderen. We gaan tijdens de hike verhalen vertellen over de cultuur en gewoonten waarin jij bent opgegroeid. Je wordt bewust van gebeurtenissen van vroeger uit je omgeving en de mensen die daarin een rol hebben gespeeld. Verhalen tonen ‘deuren’ en wegen waar de hoofdpersoon langs is gegaan. Delen van het verhaal reiken ‘sleutels’ aan waarmee levensvragen verheldert kunnen worden. Verhalen versterken de verbeeldingskracht en maken verbinding met de ‘wortels’ van je afkomst.

Survival principes: De principes van survival lenen zich uitstekend voor ‘praktijk-educatie’. Bij het overleven in de natuur zijn er basisprincipes waar je aan moet werken; Bescherming, Locatie, voedsel en water, Navigatie en Medische zorg. Aan de hand van deze principes leer je inzichten die direct verband hebben met persoonlijke groei. Met deze manier van leren is het niet nodig om ingewikkelde theorie te kennen. Het zijn de basis-principes die nodig zijn voor persoonlijke groei in het dagelijks leven. We zijn namelijk door invloed van een steeds veranderende samenleving belangrijke principes kwijt geraakt.

In de workshop zitten incentieve elementen. Met ‘incentief’ wordt bedoeld dat je door de handeling van binnenuit gemotiveerd wordt om de handeling opnieuw te willen doen.

Locatie: NoordOostPolder / Friesland/ Overijssel Kosten: 75,- euro per persoon. Max. aantal deelnemers: 4. Min. aantal deelnemers: 2. Wanneer: vrijdag of zaterdag (andere dagen in overleg)

Programma Nederland: Het programma in Nederland kan in overleg op elk moment gepland worden, door de week of in het weekend. We doen de hike met een groep van maximaal vier personen of individueel. De hike vraagt geen grote voorbereidingen. Je hoeft alleen je backpack uit de kast te trekken. De ervaring leert dat onverwachte, ludieke en confronterende momenten levens blijvend veranderen. Of je nu zelf tot die ‘interventie’ besluit of iemand anders jouw aanspoort om het te doen. Tijdens de hike in Nederland wordt er op de dag van de workshop ongeveer 20 kilometer lopend afgelegd.

Corona maatregelen: In verband met Corona maatregelen is het programma in Nederland in groepsverband beperkt tot één dag en maximaal vier deelnemers. Het programma in het buitenland gaat niet door tot nadere berichtgeving.

Geplaatst op 31 januari 202023 mei 2020 door Hessel

Bounce therapy

Young people with ADHD are prone to addiction. Absolutely true! According to research, young people who use medication for this are less likely to use drugs. “Preventively fill them with pills before they start self-medicating.” That is what many a psychiatrist calls. Absolute nonsense! They already use drugs! The psychiatrist is the dealer and a lot of money is made from it. We are there and look at it. Medikinet, Ritalin and Concerta are the most famous ‘legal’ drugs that thousands of young people swallow every day. All three fall under the Opium Act and are super addictive. Some even fall under the anti-psychotic drugs. It is better to stick those busy ‘bouncing balls’ behind the wallpaper every now and then with a lot of wallpaper paste, instead of filling it with amphetamine and antipsychotics. Besides, I wonder what’s worse; addicted or chaos in the head.

We received the above eye-opener from a German doctor during a lecture in a Scottish addiction clinic. According to him, we are in the Netherlands when it comes to prescribing medication for ADHD. “Dutch people love pills. Lot’s of pills and no time for therapy”, he said in his speech on a beautiful German-English accent. I think he’s right. In the meantime, the use of illegal XTC pills does not differ that much from ‘legal’ ADHD pills.

The ‘drugs’ may only be prescribed by specialist dealers´ under strict conditions. The ‘user’ must take his dose on time. Things are already going wrong there. There are even slimbos who pulverize and sniff their pills. Others are Ritalin dealers and sell their own dose. Both are punishable under the Opium Act. Swallowing your dose in may be sniffed in.

In most cases it is impossible to get the correct dose. Especially with young people. Under the influence of their daily portion of Amphetamine or Methylphenidate they bounce half stoned by puberty. Carbonated drinks also undermine a good therapeutic effect. For fun, note how many coke and energy drinks are being consumed by the average adolescent. We are not even talking about drinking beer and alcoholic mixed drinks.

The side effects are not airborne either; palpitations, high blood pressure, suicidal thoughts, delusions. The noble aim to conduct behavioral therapy in addition to medication has simply not or hardly ever happened in practice. It is therefore impossible to achieve the desired rest in the adolescent brain.

In practice, we see that the preventive administration of medication hardly helps. Young people who already use medication can just as easily switch to ‘self-medication’ with cocaine, alcohol or amphetamine. Better therapy just needs to come. Starting with the psychiatrists.

The best therapy is available closer than we think. We move in it every day, but we no longer have an eye for it. This is because we are seduced by ‘stimuli’ in our fully built and self-managed environment. So I mean that the living environment influences behavior.

I know a couple of adolescents diagnosed with ADHD. I will not say they have ADHD but they are bouncy balls. One day I found the two ‘bouncing balls’ along the waterfront. They were fishing. “Hey do they want to bite a bit?” I asked. “Sssst … don’t talk so loud and don’t move so much, because then chase the fish away”

What?! They add if I wanted to take it easy. How is it possible that these guys were able to hold the fishing rod like tame lambs without any movement? So it is possible!

I have been out and about several times with young people and adults in nature. There the ADHD behavior disappears like snow in the sun. It is so much healthier than filling our bodies with medication. Okay I hear several parents say that it helps their child. Which can! But then natural therapy is always even better. But to conclude with the vision of the French philosopher Paul Ricoeur; “behavior is an expression of words, and in fact we mean to say something else”. Children want to say what they cannot put into words through certain behavior. It takes time to understand your child’s behavior. A lot of time. And we don’t have that. So..

Donation

Make a donation if you found the article valuable or educational.

€1,00

Geplaatst op 20 september 201923 mei 2020 door Hessel — Geef een reactie

Socratic conversation to solve problems

What is Socratic motivation?
People do not change under duress. Exercise your coercion and it will irrevocably go wrong with the matter you want to change. The people involved only want to change if they want to, of their own free will. Socratic motivation is about inner motivation and not about the coercion of external advice. Circumstances and the moment play an important role in this. If you want to change people against their will, you will experience anger, sadness, frustration, irritation and you will be perceived as pushy. During Socratic motivation, a balance of pros and cons is drawn up, as it were. But nothing is fixed with rules and laws. Everything is relative. Not the choice between good and evil but between two more or less evil or good options. Sometimes a dilemma where you have to choose, of which there is always a less pleasant outcome. But good as long as things roll and a dynamic process can be started.

Pavlov’s conditioning theory
Why do some people hardly change? This is largely due to fixed patterns, conditioning and triggers. According to Pavlov’s conditioning theory, behavior is largely determined by receiving rewards. In the well-known example of Pavlov with the dogs, the dog was fed after hearing a bell. Then the bell was heard but no food was given to the dog. The dog drooled because he heard the bell and knew he would be fed afterwards.

Pattern in the brain
For many years people have been in autopilot, as it were. They do the things we are used to doing. It’s all about short-term satisfaction. Our brains have stored this pattern. Long term thinking is out is the slogan of the new hedonistic generation. We can say that we are dealing with a large group of lazy people. Change takes a lot of energy and time. And since it can be difficult to make time, we keep pushing the change ahead. Or have things done by someone else. To change is to teach another program. Addiction is one of the most difficult behavioral patterns to change.
Basic Socratic conversation

Actually, the term ‘motivate’ is not entirely correct. Motivation is basically letting the other person do things that he probably doesn’t want at all. Motivation is then synonymous with ‘adapting’ or ‘just having to be like the other’. That is precisely why the other does not want to change. If someone is not motivated for something, we actually say that we expect something from the other. It can sometimes seem compelling. This is a major pitfall in conversation management. Maybe he just wants to be like that.

Purpose of motivation
Socratic conversation is based on understanding why the other person does not want to change. Why he or she wants to be like this. It sounds bizarre, but someone can choose to continue drinking or gambling, for example. In the literature of Alcoholics Anonymous (AA) it is described as ‘Live and let live’. Live and let live. Respect for the other, but the other must also respect me. Socratic motivation is aimed at creating clarity. No ‘pushing’ or ‘pulling’ in a conversation. The client does not have to go anywhere. Create order in the chaos and take the other person into account extremely. The point is that we should enjoy the conversation.

The five steps of Socratic conversation
Determine the problem
Acquainted. Clarify life motives. Determine the function of the problem.
Advantages and disadvantages of the problem in the short and long term.
Does the client have to change something? Is he sure? Does he doubt or want to leave it as it is?
Does he want to change? How? Match the frame of reference. Do not change? Keep in touch how it goes.

Donation

Make a donation if you found the article valuable or educational.

€1,00

Geplaatst op 15 september 201913 juli 2020 door Hessel

A manager’s CV

Donation for education

Donate so we can make more progress in educational content for your study or business. Thank you and keep reading for more inspiration and education!

€2,00

I regularly wonder what a cover letter from a leader or manager looks like today. I once read some resumes and there was nothing to complain about. In practice, these beautiful words and sentences turned out not to come out of the paint. Partly that I think of the unruly practice and partly of hubris, integrity, stubbornness and some such terms. Scientific studies have been carried out that prove that qualities such as judgment and character traits cannot be described. And yet most people spend a lot of time on it.

The world needs leaders, countries need leaders, provinces need leaders, municipalities need leaders, businesses need leaders, schools need leaders, families need leaders, you need leadership yourself. If there were no leadership, then what? If we stop all leaders, what would happen? I myself think it would be a lot better in the world. Less or even no war. No madness from an American leader to fight a nuclear bomb hurricane. The First and Second World War would not have been there. Hitler could only have worked for infrastructure and employment. Napoleon would have made a nice road trip through Europe with his backpack.

Things are not so well with the leaders in our world. As long as one wants to keep everything under control, the ordinary man’s perspectives remain limited.

Fortunately, I learned that I can do something about it. I can get annoyed, frustrated and you name it. But that doesn’t make me happy. My perspective is clouded by that. No, I mean something else. I am talking about awareness and pro-activity. I can actively do something about it. After all, Covey says that we live in a circle of consciousness and in a circle of influence. If I keep complaining in that circle of consciousness, I will not change my situation. People who complain about everything and blame others make themselves and their environment unhappy. I admit, there are times when life is not fun sometimes. But come on, “the ball is round and if you don’t score you lose” Johan Cruijff would say. Martin Luther King became aware of the influence of Gandhi that he could do something about the racial segregation in his city. He went on to organize the famous sit-ins and the bus strikes. After years of struggle against ruling leaders, racial segregation across the United States was lifted.

On the internet I searched in vain for the CV of Martin Luther King. Fortunately I did not find it. The actions he has done say enough to me.

I go back a few years in history. Moses, you know, the man who brought the people of Israel out of Egypt. Imagine that he would apply today at a large multinational. I am not going to write a full resume of the best man. But I would like to mention some character traits that he would undoubtedly not describe in his CV.

“I am averse to leadership. I have a speech impediment. I prefer to live in isolation and like to meditate on a mountain for hours.
Sometimes I have the passion and energy but I no longer have an overview of my goal.
If people don’t listen to me, my motto is ‘don’t talk, just hit’.
I don’t like discussions and prefer to solve them with violence.
In the end I will not achieve my goal “.

Brilliant motivation right? You don’t see them that often. Moses is a man of contradictions. One moment he absolutely does not want to be a leader. The other moment he walks through the Red Sea. Moses left a wealth of leadership skills in 40 years. It is a myth that leaders are born. You develop leadership by proactively doing your own thing. Get moving and keep moving. That doesn’t mean you have to go crazy. Those meditative moments are of great importance. New ideas and energy arise in the silence. Not a letter from leaders who reflect their egos on each other and thus deprive us of new perspectives. As if there were no other solution.

In any case, I have tried to train the reader with a few words to do something if you want to change brain structure about leadership. What I have discovered in Moses’ situation is that precisely because of his leadership he had to go against the current. You can write nice words in a resume, but if the situation paralyzes you, nothing remains of your active leadership. You may have doubts whether you are doing well in your company, your marriage or your upbringing. In a certain difficult situation grab your bag, open your mouth, get out or at least do something. Then you always do the right thing and create new growth opportunities. That is leadership in your situation at a high level and what is seen at a high level.

Geplaatst op 8 augustus 201918 juli 2020 door Hessel — Geef een reactie

Rudimentair geheugen en neuroplasticiteit: brein educatie voor persoonlijke en geestelijke groei

Ons brein is op sterven na dood tenminste, als het te lang en te veel eenzijdige kennis opgeslagen krijgt. Op de kleuterschool, basisschool en tijdens al het onderwijs wat daarna komt doen we allerlei kennis op. Maar ook levenservaring is een vorm van kennis. Dat maakt dat we kunnen functioneren, communiceren en produceren en noem alles maar op wat we met kennis kunnen doen. Echter, op jonge leeftijd doen we niet of nauwelijks kennis op van het orgaan zelf waar die kennis wordt opgeslagen en wordt verwerkt. Dat zou wel moeten. Het is haast bijna puur egoïsme te noemen hoe we met ons brein omgaan. We zijn ons niet bewust hoe belangrijk het kan zijn om kennis op te doen over het functioneren van ons brein. In bepaalde situaties kan die basiskennis van levensbelang zijn om bijvoorbeeld trauma’s te voorkomen of om beter met problemen om te kunnen gaan. In mijn werk in de verslavingszorg heb ik ontdekt hoe het brein al op jonge leeftijd gevormd kan worden door invloed van buitenaf. Het tweede wat ik heb ontdekt is dat dit niet alleen van toepassing is bij een verslaving maar, het is ook van toepassing op bijna alle thema’s waar we in ons leven mee te maken krijgen.

Rudimentair geheugen

Rudimentair betekent dat ‘iets’ niet of niet volledig is ontwikkelt. Het duidt op een overblijfsel en vormt geen basis voor verdere ontwikkeling. Ooit ‘in het begin’ van zijn ontstaan had het een functie maar uiteindelijk niet meer. In een gezonde omgeving zal het door veranderingen, aanpassingen en ontwikkeling van het brein zijn functie ‘uitgeschakelen’ en is het simpelweg niet meer nodig. Een voorbeeld uit de anatomie is het wormvormige aanhangsel in de dikke darm. Als je de werking van het rudimentaire geheugen gaat begrijpen, wordt je bewust van de oorsprong van terugkerende denkpatronen en emoties. Die patronen kunnen vervolgens de basis vormen voor een niet-effectieve denkwijze voor het oplossen van bijvoorbeeld problemen of geestelijke groei. Door een aantal stappen te zetten kun je jezelf een andere mindset aanleren doordat er aan de neurale paden in het brein wordt gewerkt. Dat wordt ‘neuroplasticiteit’ genoemd. Het is niet zo eenvoudig als het lijkt en het vereist dagelijkse intensieve training maar, het helpt om te gaan met de invloed van oude denkpatronen en emoties om persoonlijk te groeien.

Emotioneel verlies

Gabor Maté, arts in een achterstandswijk in Vancouver, Canada heeft in een TEDX lezing het begrip ’emotioneel verlies’ goed weergegeven die terug te zien is in het YouTube filmpje ‘the power of addiction and the addiction to power’. Psycholoog Jeanne C. Watson en neuroloog Antonio Pascual Leone hebben veel over het thema beschreven. Maté wijst erop dat we niet moeten kijken wat er verkeerd aan een verslaving is maar, wat er ‘goed’ aan is. Verslaving heeft namelijk een belangrijke functie voor iemand. De persoon krijgt er iets voor terug waar hij bewust of onbewust naar op zoek is. Maté is er van overtuigd dat die zoektocht een vlucht voor pijn is, een vorm van controle willen hebben of kalmte creëren in de hersenen. De vraag is, waarom missen die personen die eigenschappen? Gabor Maté heeft ontdekt dat alle vormen van verslaving emotionele ‘pijnstillers’ zijn. Aan zijn patiënten stelt hij niet de vraag; “waarom de verslaving?” maar “waarom de pijn?” In de biografie van Keith Richards, de gitarist van de Rolling Stones en jarenlang verslaafd aan heroïne, beschrijft Richards dat hij door het gebruik “even niet zichzelf hoefde te zijn”. Het is een vlucht uit de eigen gedachten op basis van angst. Volgens de Engelse psychiater R.D. Laing zijn er drie dingen waar mensen bang voor zijn; de dood, andere mensen en onze eigen gedachten. Eigenlijk kunnen we dat reduceren tot één angst; angst voor onze eigen gedachten. Hoe we over zaken denken ontstaat immers in onze gedachten, onze hersenen? Maté, die zelf verslaafd was aan zijn werk onderkent het vluchten voor zijn eigen gedachten, of vluchten voor ‘het zelf’ zoals hij het noemt. Hij is ervan overtuigd dat een psycho-actieve stof zelf niet verslavend is anders zou iedereen verslaafd kunnen worden. Maar ooit is deze sterke behoefte voor het gebruik ervan bij bepaalde mensen tot stand gekomen. Maté noemt als voorbeeld het ontstaan van ‘the Hungry Ghost’s’ uit het Boeddhisme en Taoïsme. Binnen die geloofsovertuiging geloofd men dat die ‘hongerige geesten’ ontstaan door emotionele verwaarlozing of verlating van de ouders. Die “hongerige geesten met dikke ronde buiken hebben nooit genoeg”. Mensen met een verslaving zijn net als die ‘hongerige geesten’ die in de maatschappij op zoek zijn om de leegte op te vullen van buitenaf. Verslaving is niet genetisch bepaald maar, ontwikkelt door de levensloop van mensen en zelfs hele generaties. Het is niet genetisch bepaald omdat de onderliggende oorzaak van een verslaving, het emotioneel verlies, tijdens iemands leven ontstaat en dat cognitief en geestelijk wordt doorgegeven van generatie op generatie. dat vormt de denkpatronen in onze hersenen.

Naast dat verslaving het opvullen van een emotioneel verlies is, heeft Maté ook ontdekt dat het brein een grote rol speelt. Het brein ontwikkelt een interactie met de omgeving en de omgeving vormt de eigenschappen van het brein. Bekend voorbeeld is een experiment met kleine muizen die van nature de receptoren voor dopamine hebben uitgeschakeld. Als het voer toegediend wordt zullen ze het voedsel opeten maar, wordt het voedsel een paar centimeter voor hun neus gelegd dan zullen ze het niet opeten. Dopamine is de incentieve stof waardoor we motivatie krijgen om iets opnieuw te doen. Bij die kleine muizen is er geen motivatie om zelf het voedsel op te eten omdat ze het gewoonweg niet kunnen want, hun dopamine receptoren zijn nog niet ontwikkelt. Bij elke vorm van verslaving wordt er dopamine aangemaakt door toediening van een prikkel of middel van buitenaf. Alle psycho-actieve stoffen en vormen van obsessief gedrag zijn op zichzelf niet verslavend maar de vraag is; wat is er gebeurd met de hersenen waardoor het brein er ontvankelijk voor is geworden? Hoe komt het dat sommige mensen gevoelig zijn voor bepaalde middelen en prikkels en anderen niet? Als voorbeeld is er een ander experiment met jonge muizen die bij de moeder zijn weggehaald en niet huilen om hun moeder. Dat betekent dat ze zullen doodgaan. Maar de reden is dat jonge muizen nog niet de receptoren hebben ontwikkelt voor dopamine en endorfine. Endorfine is van nature onze eigen ‘pijnstiller’. Endorfine is ook de stof die het mogelijk maakt om liefde te ontvangen en te geven, en zorgt voor hechting tussen kind en ouders. Dopamine en endorfine zijn incentieve stoffen, d.w.z. dat wanneer die stoffen bij een handeling in de hersenen vrij komen, we die handeling nog een keer willen doen om het gewenste gevoel te krijgen als beloning op de handeling.

Bij emotioneel verlies is er een verstoring in de neurale paden van de hersenen. Als mensen vanaf hun geboorte niet of nauwelijks liefdevolle zorg ontvangen maken de hersenen van nature weinig tot geen dopamine of endorfine aan. Door gebruik van drugs of ander middel van buitenaf wordt die aanmaak nagebootst waardoor de receptoren gestimuleerd en het gevoel van liefde wel wordt ervaren. Het is zelfs ook zo dat bij overmatige en structurele toediening van buitenaf het brein zelf receptoren uitschakelt om de aanmaak te reguleren. Dit heeft als gevolg dat er steeds meer van een middel nodig is om het zelfde effect te bereiken.

Gabor Maté, van Joodse afkomst, geboren in 1944 in Budapest, vertelt dat hij als baby huilde omdat hij de stress en angst van het oorlogsgeweld voelde en dat het vervolgens zijn brein heeft gevormd. Als baby heb je een gevoelige antenne om te ontdekken of de omgeving je wel of niet accepteert. Maté is hij van mening dat in zijn situatie het gevoel van afwijzing de reden is van zijn werkverslaving. Als ze hem als baby niet accepteerden dan hebben ze hem nu in ieder geval nodig als arts. Hierdoor vult hij de leegte op van buitenaf. Maar doordat hij zo vaak en lang afwezig is krijgen zijn kinderen ook het gevoel van ongewenst zijn en zo geven we volgens Maté het trauma door. Het gaat bijna altijd terug naar situaties toen we klein waren en waarin we niet hebben ontvangen wat nodig was om gezonde denkpatronen in het brein te creëren.

Maté maakt de overstap naar verslaafd zijn aan macht en succes. Hij noemt voorbeelden hoe mensen de aarde behandelen. Hele regenwouden worden gekapt en afgegraven voor grondstoffen. Welk gedrag brengt de meeste schade toe? Volgens Maté veroordelen we mensen met een verslaving omdat we zien dat we zelf eigenlijk net als hen zijn. Maar dat bevalt ons niet en zeggen dat zij erger dan ons zijn. Maté noemt het voorbeeld van Nisi Gomez, leider van de Guarani stam in het Amazone gebied in Brazilië. Gomez is in november 2011 voor de ogen van zijn stam vermoord omdat hij zijn volk wilde beschermen tegen de multinationals die zijn habitat wilden kappen. In Canada, waar Gabor Maté werkt, is hetzelfde aan de hand. Het grootste gedeelte van zijn patiënten zijn van Indiaanse afkomst. De oorzaak van hun verslaving is volgens Maté het feit dat het land van hun is afgenomen en van generatie op generatie zijn mishandeld. Maar hoe zit het met de mensen die daaraan meewerken? Volgens Maté is die groep verslaafd aan macht en succes. Hij vergelijkt bijvoorbeeld de grote machthebbers uit de geschiedenis; Alexander de Grote, Napoleon, Hitler, Genghis Khan en Stalin. Waarom had men die macht nodig? Ze hadden de overeenkomst dat ze klein van postuur waren en afkomstig uit een ander land. Ze waren geen deel van de oorspronkelijke bevolking. Ook bij het streven naar macht gaat het volgens Maté om het opvullen van een leegte van buitenaf. Machthebbers hebben geen gevoel voor zichzelf maar hebben macht nodig om een goed gevoel te creëren.

Macht uitoefenen is controle over iets willen krijgen. Maté gebruikt het voorbeeld van Jezus die door de duivel werd verleid om macht te kunnen hebben over alle koninkrijken van de wereld. Jezus wees dat af omdat het niet gaat om het gevoel van macht en controle. Jezus had de kracht van binnenuit om ‘nee’ te zeggen. Jezus wilde mensen geen controle opleggen maar Hij onderwees mensen met een nieuwe ‘taal’ en wijsheid maar niet met macht. Jezus zei het koninkrijk van God is binnen in U. Budha zei over zichzelf dat men hem niet moest aanbidden maar dat je “de lamp in jezelf moet vinden en die aansteken”.

Neuroplasticiteit binnen de geestelijke verzorging

Elk menselijk brein heeft geavanceerde neuronale verbindingen en telt ongeveer 100 miljard zenuwcellen. Om een idee van de omvang hiervan te krijgen kun je het vergelijken met de pixels in een beeldscherm. Stel je voor dat elke zenuwcel een pixel is. Om 100 miljard pixels te krijgen zou je waarschijnlijk een beeldscherm moeten hebben zo groot als vier voetbalvelden. Tijdens de vroege ontwikkeling van het rudimentair geheugen en een deel van de hersenen zijn er patronen gevormd die het gedrag bepalen. Die patronen kunnen worden hersteld door neuroplasticiteit. Volgens Prof. Marcelo Ceberio, docent aan het Mental Research Institute in Palo Alto, Californië, werkt elke goede therapie aan neuroplasticiteit van het brein. Door hiervan bewust te worden zijn mensen in staat om patronen in die verbindingen te veranderen. Dit is nodig wanneer mensen te maken krijgen met een verandering in de omgeving. Aangezien het een feit is dat mensen gedurende de geschiedenis met ontelbare veranderingen te maken hebben gehad en, nog steeds. Als het brein niet over neuroplastische eigenschappen zou bezitten dan was de mens al uitgestorven geweest. Ik heb door mijn werk en gedurende studie ervaring opgedaan hoe het brein gestimuleerd wordt door verbale en visuele prikkels vanuit de omgeving. Met die benadering ben ik me gaan specialiseren vanuit mijn vakgebied geestelijke verzorging. Daarbij maak ik gebruik van verschillende stappen om het brein te stimuleren.

Stap 1: bewustwording en kennis van het rudimentair geheugen

De eerste stap is om ervan bewust te worden dat we een leven lang rondlopen met het rudimentair geheugen als ‘bron’ welke een onbewuste en onverwachte invloed heeft op ons denken. Godfried IJsseling (2018) beschrijft in zijn boek ‘De zelfbewuste leider’ dat we zijn geboren met het gevoel dat er iets mis is met ons. Hij baseert dit op de psychologie van Stephen Wolinsky (1999-2002) en concepten uit de Indiase Advaita Vedanta. De ontwikkeling van ons brein begon voordat we geboren werden, in de gezellige en veilige baarmoeder. In dat stadium leren we nog geen taal zoals we die later zullen leren. Gedurende die ontwikkeling maakt het brein duizenden nieuwe verbindingen om te anticiperen op de omgeving. Dit kan bijvoorbeeld ook de reden zijn dat we niet of nauwelijks visuele herinneringen op kunnen roepen uit onze eerste levensjaren. Het brein verstoord door de aanmaak van nieuwe verbindingen namelijk eerder opgeslagen herinneringen. Alle ingrijpende waarnemingen worden echter opgeslagen als een intens ervaren onbewust gevoel in het rudimentaire geheugen. Tijdens en na de geboorte ervaren we ineens fysieke ongemakken zoals kou en honger buiten de baarmoeder. Psychiater Carl Jung noemt dat het ‘individuatieproces’. We ontwikkelen ons langzaam tot een afstandelijk en zelfbewust wezen. Aan het begin van ons leven, buiten de baarmoeder, zijn we ons er nog niet van bewust dat we niet langer ‘gezellig’ en veilig één zijn met onze moeder en een afstandelijk wezen zijn geworden. Als pasgeboren kind ervaar je voor even nog alles als één. Maar in die veronderstelling kun je nog geen onderscheid maken tussen jezelf en de wereld. Je ervaart jezelf als schuldige van alle negatieve gevoelens. Dit proces legt een fundament voor de rest van ons leven. Het onbewuste gevoel wordt opgeslagen in het limbisch systeem van de hersenen waar het vervolgens wordt verwerkt tot emotionele herinneringen. Dit proces is ook wat Gabor Maté bedoeld. Wanneer dat soort emoties op latere leeftijd ons gedrag negatief gaan bepalen of ons afremmen in geestelijke en persoonlijke groei, moeten we op zoek naar de ‘resetknop’. In mijn werk met mensen met een verslaving weet ik dat men er alles voor over heeft om die ‘resetknop’ te vinden. Hoewel het vreemd genoeg ook ambivalente angst opwekt als ze die knop dreigen te vinden.

Stap 2: double trouble syndrome in het brein

Na verloop van tijd ontstaat het gevoel van ‘ik en de wereld’ en ontstaat er als het ware een zoektocht naar liefdevolle gevoelens. De hersenen zijn echter nog niet volledig ontwikkelt en we kunnen die gevoelens geen woorden of gedachten geven. Die functie ontwikkelt zich pas na ons tweede levensjaar. Voor ons derde of vierde levensjaar hebben we vaak geen actieve herinneringen, maar gevoelens van die tijd zijn nog wel steeds aanwezig. Vanwege de negatieve fysieke ervaring dat ‘er iets mis is’, ontwikkelen we een ‘valse kern’, aldus Wolinsky. In die valse kern worden alle onbewuste gevoelens opgeslagen. De valse kern roept een tegenreactie op die Wolinsky het ‘valse zelf’ noemt. Dat gebeurt ook volledig onbewust. Dus ontwikkel je een foutieve overtuiging die die ook nog eens is gebaseerd op een misvatting. Ik noem dit het ‘double trouble syndroom’. Je kunt het vergelijken met een roddelverhaal waar verschillende keren iets bij verzonnen is. Om te weten hoe het echt zit moet je een aantal stappen ‘terug’ doen om de ware aard van het verhaal te achterhalen. Dit is in het geval van het rudimentair geheugen en ontwikkeling van het brein ook zo. Maar voordat we bewust zijn dat we ‘ergens’ op een verkeerd spoor zijn gekomen, zijn er al behoorlijk wat beslissingen genomen op basis van het ‘valse zelf’. Het ‘valse zelf’ wil er alles aan doen om het gevoel van ontoereikendheid weg te nemen. Iemand gaat bijvoorbeeld proberen om geen fouten te maken vanuit een gevoel van ‘niet goed te zijn’ en alles perfect te doen om het intrinsieke gevoel van gebreken te camoufleren. Deze compenserende strategieën zijn gebaseerd op een ingebeeld ‘defect’. Op de lange termijn voorkomt het dat mensen toestaan wat ze echt nodig hebben; echt liefdevol en begripvol en oordeelvrij contact met jezelf en andere mensen. De vraag is dan ook met welk doel een psycho-actieve stof door iemand wordt gebruikt, en komt die drang vanuit de ‘valse kern’, het ‘valse zelf’ of het ‘ware zelf’? Mijns inziens kan het drie gewenste effecten hebben namelijk; emoties en (fysieke) gevoelens letterlijk verdoven, nieuwe valse emoties en gevoelens creëren of het realistische bewustzijn vertroebelen.

Stap 3: aanleren van een ‘nieuwe taal’

Het gaat er dus om bewust te worden van de ingeprente gebrokenheid wat iemand heeft gevormd en aan het werk heeft gezet om de gebreken goed te maken. Denk bijvoorbeeld aan iemand die in de eerste levensjaren weinig of geen zorg heeft ervaren, of door welke omstandigheden dan ook de dopamine en/of endorfine receptoren niet of nauwelijks zijn ontwikkelt. Hierdoor is men gevoelig voor prikkels van buitenaf. Door je hiervan bewust te worden kom je in contact met je ware authentieke zelf. Dit is erg belangrijk, maar kan een schokkende confrontatie zijn. Je zult ontdekken dat het valse zelf als het ware een jutezak is, vol foutieve overtuigingen die je levenslang hebt meegesleept naar de toppen van je kunnen. Als je eenmaal ‘boven’ bent aangekomen, zul je concluderen dat je het ook zonder die zware jutezak zou hebben gekund of, in het puurste geval, niet zou hebben gedaan. Echter, het wrange van alles is dat het vaak ook nog steeds geen bevredigend gevoel oplevert. Als je dat van tevoren zou hebben geweten had je waarschijnlijk niet eens de moeite genomen om naar de top te klimmen. Je merkt wel dat persoonlijke ontwikkeling en geestelijk ontwikkelen gaat over ‘ontwaken’ en ‘ontmaskeren’ van drijfveren maar dat maakt het juist boeiend en uitdagend.

‘Rudi’, zoals ik het nu de term voor het gemak maar even noem, heeft mijn interesse gewekt. Daarom zocht ik wat verder om meer te weten te komen over dit begrip van vergeten voorwerpen, woorden en organen. Ik kwam een korte maar krachtige beschrijving tegen van de Nederlandse bioloog Nico M. van Straaten. Hieronder is een deel van zijn beschrijving;

“Vestigiale organen” ontstaan wanneer een soort zich aanpast aan een nieuwe omgeving en sommige eerder ontwikkelde organen niet langer nodig zijn. Het onderhouden van die structuren kost teveel energie of is in strijd met de ontwikkeling van nieuwe aanpassingen. De disfunctionele organen verdwijnen echter niet altijd volledig. Het ‘ontwikkelingsprogramma’ blijft vaak in verkorte of onderdrukte vorm aanwezig en kan in sommige gevallen plotseling weer actief worden, waardoor een atavisme * ontstaat. (* terugval op een voorouderlijke structuur)

Stap 4: geloof

Als je een droom hebt of doelen stelt, begin er dan in te geloven. Geloven in iets maakt je sterk. Mensen die religieus zijn kennen bijvoorbeeld vaak meer hoop, zelfvertrouwen en troost dan mensen die niet geloven. Dit en meer bevestigd niet alleen het argument van Godfried Ijsseling maar, ik zie het ook bij jongeren en volwassenen die de controle over hun leven hebben verloren. Ze hebben zichzelf mechanismen aangeleerd om ‘iets’ te doen dat het negatieve ‘gevoel’ onderdrukt. Dat maakt dat het ‘oude denkpatroon’ in sommige gevallen weer actief de leiding over neemt.

Bepaalde zoektochten leveren soms zoveel inspiratie op waardoor bepaalde verbanden wonderbaarlijk in elkaar passen dat het bijna magisch is. Alsof je brein door andere werelden aan het reizen is. Die ervaring had ik bijvoorbeeld ook bij het leggen van een aantal verbanden na het lezen van ‘Big Magic’ van Elizabeth Gilbert (2016). Zij was o.a. geïnspireerd geraakt door gedichten van de Amerikaanse dichter Jack Gilbert. Vervolgens las ik werk van de Amerikaanse schrijver Christian Wiman die ook door het werk van Jack Gilbert was geïnspireerd. Ik ontdekte opvallende overeenkomsten in hun aantrekkingskracht naar de gedichten van Jack Gilbert. Zowel Elizabeth als Christian waren door een diep dal gegaan van psychische en lichamelijke ziekte. Ondanks dat Jack Gilbert niet gelovig was straalt er, ook nu nog, enorm veel levenskracht uit zijn gedichten die zelfs religieuze mensen jaloers kunnen maken. Christian zegt in een interview met Trouw uit 2019 dat we niet specifiek over geloof hoeven te spreken maar, door bepaalde woorden te gebruiken, wel laten merken dat we verlangen naar datgene het geloof ons te bieden heeft. Woorden hebben de eigenschap om het brein te vormen en emotionele leegtes op te vullen. Dit is wat hij bijvoorbeeld ontdekte bij niet religieuze dichters; ” wat mij opvalt is dat alle poëzie die honger lijkt te beschrijven, maar als een ruimte die, ondanks de gevoelige woorden, ongevuld blijft. Het prikkelt me als dichters het bestaan van het heilige compleet afwijzen en er vervolgens in hun poëzie toch naar hinten”. Christian Wiman is een pionier in taal die stelt dat de religieuze taal is versteend en die opengebroken moet worden. De religieuze taal die gesproken wordt in een samenleving vol ‘andere talen’ voldoet niet meer om ervaringen en verlangen van mensen te beschrijven. Als ik het goed begrijp bedoeld hij vooral de taal van de verschillend geloofsovertuigingen in de westerse doorontwikkelde samenlevingen. Het lijkt wel alsof die verschillende talen steeds meer en heftiger tegenover elkaar komen te staan. Volgens de filosoof en natuurkundige David Bohm (2018) is dat a.h.w. de doodsteek voor een democratie. Hij beschrijft in zijn boek ‘Over dialoog, helder denken en communiceren’ hoe discussie weinig perspectief kan bieden maar juist het dialoog nodig is. Ik durf net als David Bohm te stellen dat het voeren van discussies, louter uit angst plaatsvindt. Het roept alleen maar verwijdering op waardoor er een ruimte ontstaat waarin wordt gestreden om macht en controle. Zo gaat het al de hele geschiedenis en om met de woorden van Gabor Maté te spreken, “we geven een trauma door, van generatie op generatie”. In menig praatprogramma spreekt men uitvoerig in termen als ‘we moeten de discussie blijven aangaan’. Discussie stompt af en is defensief terwijl het dialoog gericht is op openheid, respect en groei.

Als de betekenisvolle taal niet meer wordt gesproken in de juiste omstandigheden dan ontstaat er een leegte of een vacuüm, zowel fysiek, mentaal en geestelijk. We doen er dus geen goed aan om het gevoel van onvolledigheid te compenseren door te discussiëren in commerciële, technische economische of extreme religieuze taal. Dat zal het gevoel van onvolledigheid alleen maar bevestigen. Hierdoor ontwikkelt het brein de behoefte om ermee door te gaan en raakt het verstrikt in een vicieuze cirkel. De patronen in de ‘valse kern’ en het ‘valse zelf’ blijven dan onveranderd. Volgens Wolinsky ‘ben’ je niet je ‘valse kern’ of je ‘valse zelf’, maar ben je je ‘ware zelf’. Je kunt niet ‘iets’ wegpoetsen door ‘iets anders te doen’ wat eigenlijk niet ‘echt’ is. Iemand hoeft zich niet te bewijzen dat hij of zij goed is, omdat men al goed is.

Bronnen

De zelfbewuste leider. Godfried Ijsseling. 2018.

https://www.trouw.nl/religie-filosofie/door-het-ridicule-taalgebruik-van-veel-gelovigen-kunnen-mensen-hun-religieuze-gevoelens-gaan-wantrouwen

Gabor Maté. The power of addiction and the addiction to power. YouTube.

Big Magic. Elizabeth Gilbert.

Taal en stilte. Naar een leiderschap voorbij de angst. Johan Verstraeten. 2014.

Emotion Focused Therapy for complex trauma. Dr. Álvaro Pascual Leone

Marcelo Ciberio. https://verkenjegeest.com/marcelo-ceberio-neuroplasticiteit-door-therapie-kan/

Emotion Focused Therapy for generalized anxiety. Jeanne C. Watson.

https://qbi.uq.edu.au/brain/learning-memory/why-you-cant-remember-being-baby

Donation

Make a donation if you found the article valuable or educational.

€1,00

Geplaatst op 4 augustus 201923 mei 2020 door Hessel — Geef een reactie

The drink theater

I still find the most beautiful professional literature the written ‘lifestories’. Stories written by the person himself or by others. Pauper Paradise is such a story. A raw family history of poverty and alcoholism.

“As kind-hearted as he was, and how pleasant it could be if he went to oranges with a lot of theater on special days, the father could not be maintained at home.”

Just a sentence from the first chapter of the book. Real life and immediately hit. Such are addicts. Everywhere a ‘theater’ is made. When we talk about their drinking, the thunder in the glasses really starts. But that is not their true nature. At least in part not. They play a compulsive role. The drink has taken over control. It determines the act and the script. There are three roles that are played; the role of prosecutor, savior and victim. In that kind of ‘Bermuda Triangle’ he can show something of himself. Not too much. But in the end that little will also disappear. Too bad, because there is really a good heart inside. From there he or she could give a nice performance but the curtains remain closed.

The Pauper Paradise story is set in a time of great poverty, alcoholism and vagrancy. The search for her ancestors send Suzanna (the author of the book) to the penal institution in Veenhuizen in Holland. Not a pleasant sensation. Yet she sees an opportunity to describe it in such a way that you immediately want to get in the car to visit it. I did that then too. Actually, I would like to do that with every book. But I certainly don’t get that feeling when I read a page from the DSM-5, for example. But that is an other story’.

Suzanna discovers that it was not all doom and gloom in her ancestry. Her ancestor had been a soldier in the service of none other than Emperor Napoleon. Fought in illustrious battles. Wow! These are only stories that you want to pass on to your offspring. Those facts are not an empty fill. It provides insight into someone’s life course. The choice, or rather, the fate that has happened to someone’s sex before, influences the further sex line.

At the end of the book, poverty, wealth and alcoholism seem to be “family”. The “sex line” that these three have in common does not seem to be broken. The historical facts prove once again that current addiction problems are not far from the past. On the contrary, I believe that alcoholism is largely hereditary. By hereditary I mean mainly spiritual and material. In the last century, alcoholism was related to a lot of money. Whether you lived in poverty or wealth. No stitch has changed today. Alcoholism is a common ‘disease’ that is difficult to combat. It only stops when the alcoholic has died. The theater performance ends and the curtain is closed. But just like the reaction of all the drinker’s fibers after a glass of alcohol, the audience screams after every performance; “we want more”. It is one big masquerade. We will never become aware of the real script that the drinker carries within. But what we do know by now is that people who are addicted to anything, realy have a deep thirst for real love!

The author of the book, Suzanna Jansen is a novelist and journalist. Prescribed, among others, NRC Handelsblad. More information about the Pauper Paradise can be found on the website http://www.suzannajansen.nl. You should definitely have read the story.

Donation

Make a donation if you found the article valuable or educational.

€1,00

Geplaatst op 25 juli 201923 mei 2020 door Hessel — Geef een reactie

Chores on your character

Sleeping in a tent that is far too small, in which you get the feeling of being frozen at night. Eating home-made nettle soup, eating plants and insects, physical and mental challenge and telling stories at the campfire in the evening. That’s what men and boys want, but do little or never. Looking for extreme adventure. The survival and expedition programs on Discovery Channel and National Geographic unleash the Bear Grylls in us. It looks very easy and romantic on TV. I dare to zap directly from my comfortable corner sofa to a less comfortable corner of the world.

But just like in those DIY TV shows. In one hour, jobs are done with an unparalleled metamorphosis as a result. Men jump out of the sofa without thinking and start working like crazy or book an adventure trip. Some jobs end in a drama. Fortunately there are also programs for that. Why are we looking for that challenge? The advertising slogan of a well-known beer brand says; ‘Men know why’. That question kept me busy during a Bushcraft in the Belgian Ardennes. However, the answer was not forthcoming. Until the boys made a recurring remark in the aftercare program. When asked what they found most difficult, most replied; “walking with yourself”. I was surprised. You always walk with yourself? After several explanations from the group I learned that it is quite complex for those guys. The ‘men’ also indicated that ‘walking with yourself’ was the most educational. Every day they had to walk quite a bit individually with a heavy backpack. Hill up hill. The first times, some stared at the picturesque hilltop villages. Others were impressed by raptors in the sky.

The next time the ‘fun’ was finished. The picturesque villages and the birds of prey were no longer interesting. There was protest. Now the moment came when they were confronted with themselves. This was at odds with oppositional behavior, smoking cannabis, an overdose of energy drink, or exhausting mind-numbing gaming. The primal instinct to ‘DIY’ surfaced. A realistic job now had to be done to the character. But they lack the right ‘tools’ and ‘building materials’. For those young guys, that, like those DIY programs, can end in dramatic disappointment. Even more frustration. After all, in most cases they are confronted with an empty or unfinished and unrealistic character. I think that during such a ‘character encounter’ a kind of chemical reaction with reality occurs. It is a natural protection. It makes us realize again that we have realistic jobs to do in this life. Doing anything other than ‘normal’ is just normal. Such a sudden ‘explosion’ from the corner sofa is simply very healthy for our psychological well-being.

Donation

Make a donation if you found the article valuable or educational.

€1,00

Geplaatst op 25 juli 201923 mei 2020 door Hessel — Geef een reactie

What does it matter?

How many times in a situation have I said “oh man, who cares”. Innumerable. Last week also. What strikes me is that I say it when I just don’t know the answer, I don’t feel like having an extensive conversation. It’s a short answer to be yourself again soon. Man, how liberating that can be. Letting go of the so-called expectation or obligation to have to give some reaction that you do not even have ‘in house’.

Once separated from everything, an individual is always exposed to new influences that can eventually lead to bondage and dependence. It is an eternal process. You never really get rid of values and norms. You never get away from certain laws. Just like when you lift a stone and see all kinds of insects crawling in one direction. The centipede slightly faster than the worm but still. They all have something in common; run for something or someone. They don’t really know what danger that is. It is their instinct that sudden exposure to light calls for action. But they are aware that they are vulnerable. Born, and always used to survive often or perhaps always in the dark and then suddenly the bright sunlight unmasks their hiding place. Well, the sun? Rather, it is someone else who so boldly turns the life of the hidden world upside down here. This is how it can feel when you are pried free from your mental comfort zone. Someone boldly comes into your hidden protective world with words or deeds and exposes familiar values and norms. What do you have to do then? Crawl like that centipede and that worm? Where and what do you take with you in your ‘shelter’? Due to unexpected circumstances, you may be tempted or tempted to change your familiar thinking. But there must be something else to replace it.

Like that man who leaves the city behind and goes to live in the countryside. We make the fallacy that we can then change. Maybe for a small part. But wherever we go we take ourselves with us. Everywhere we leave we leave something of ourselves. We have been programmed from birth to adapt and not to change. Changing is not the same as adjusting. Adjustment is the same as bondage and dependence. Change is the same as innovation. Just like a river that creates itself. It transcends our deepest thinking and exposes inaccessible places of the heart. It is precisely those inaccessible places that can sometimes bring something new to the light that you cannot go anywhere. Because individuals adapt, new experiences threaten what you grew up in and the relationships you entered into.

Change is; when your heart becomes filled with something and it never lets you go, you live from that moment and your life has taken a different turn. Visible or invisible to yourself or to others. Sometimes you may have to live unseen with that change. That it is not expressed physically or mentally. All that remains is to accept that you will eventually survive with that change. Accept that you will save it just like those insects under that stone and run if necessary. Not to the light, but to the dark. What does it matter?

Donation

Make a donation if you found the article valuable or educational.

€1,00